เพื่อนๆหลายคนก็อาจจะเป็นเช่นเดียวกับผม ที่เติบโตมากับ “นิตยสาร” ในโลกของสังคม Online วันนี้ ดูเหมือนว่า “นิตยสาร” จะค่อยๆลดบทบาทลง ค่อยๆหายไปจาก “แผงหนังสือ” ที่ทะยอยหายไปพร้อมๆกัน ในขณะที่สื่อ Online โดดเด่นมากในเรื่องของความรวดเร็วในการนำเสนอและอิสระเสรีภาพของการเผยแพร่ความรู้และความคิด แต่ใช่หรือไม่ว่า หลายๆครั้งที่เราอ่านสื่อ online เราคงมีคำถามบางอย่างค้างคาอยู่ในใจ เกี่ยวกับที่มาและความน่าเชื่อถือของสิ่งที่เราอ่านนั้น ผมเองยังเชื่อว่านิตยสารยังคงมีคุณค่าเฉพาะตัวของมันอยู่บนเส้นแกนคุณค่าของสื่อ  พื้นที่ระหว่างสื่อ Online ที่รวดเร็วและเผยแพร่ได้เร็ว กับหนังสือดีๆที่ต้องใช้เวลาคัดสรร เรียบเรียงอาจจะเป็นแรมปีกว่าจะออกมาให้เราอ่านกันได้ นิตยสารเป็นสื่อที่อยู่ตรงกลาง นิตยสารดีๆสักเล่มหนึ่ง จะมีแนวทางที่ชัดเจนและยึดมั่นในคุณค่าส่งที่เขานำเสนอ...

หน้านี้รวบรวมเอาความรู้เกี่ยวกับการเลือกใช้อุปกรณ์เดินป่าให้เหมาะสมกับการใช้งานมาไว้ให้ดูกันในหน้าเดียวเลยครับ เริ่มจาก VDO แนะนำอุปกรณ์สำหรับมือใหม่ไปเดินป่า https://youtu.be/1nAcd6efghk อุปกรณ์เดินป่าที่สำคัญที่สุด 2 ชิ้นก็คือ เป้และรองเท้า เป้เดินป่า ลองมากดูการเลือกเป้กันก่อนเลยครับ เพราะถ้าเป้ไม่ดี, ไม่เหมาะกับการใช้งาน หรือไม่เข้ากับสรีระ เราจะทรมานปวดหลังเจ็บไหล่ไปตลอดการเดินทาง https://youtu.be/7vzBUx54iOY เลือกเป้ได้แล้ว ลองมาดูการจัดเป้ให้เข้ากับตัว https://youtu.be/C1dRMe3Nj1c รองเท้าเดินป่า ต่อมามาดูรองเท้าเดินป่ากันบ้าง รองเท้าเดินป่าสำคัญมาก เพราะรองเท้าไม่ดี, ไม่เหมาะกับการใช้งาน, ขนาดไม่พอดีกับเท้า เราจะเจ็บปวดทุกย่างก้าว https://youtu.be/mDQa9Da8njU เลือกรองเท้าได้เหมาะสมแล้ว การผูกเชือกรองเท้าก็สำคัญมากที่จะป้องกันไม่ให้เท้าบาดเจ็บ https://youtu.be/z0YIg9Mj_68 ไม้เท้าเดินป่า ไม้เท้าเดินป่าอาจจะไม่ใช่ของจำเป็น แต่มันจะช่วยให้เราเดินป่าได้ดีขึ้น ใช้กล้ามเนื้อขาน้อยลง, เดินได้เร็วขึ้น, เดินได้ไกลขึ้น และเหนื่อยน้อยลง ลองมาดูเหตุผลกันว่าทำไมควรใช้ไม้เท้าเดินป่าครับ https://youtu.be/ka50mJqWSRw ลองมาทำความเข้าใจกันครับว่า...

ผมเกิดมาในสายเลือดของคนภูเขา ตั้งแต่เล็กจนโตผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะถูกกับทะเลมากนัก ตอนที่ยังเป็นเด็กทุกครั้งที่ไปทะเล ผมจะมีอาการภูมิแพ้น้ำมูกไหลจนแทบจะทำอะไรไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงการลงเล่นน้ำทะเลกลางแดดร้อนๆที่ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน ไม่เหมือนป่าบนเขาที่อากาศเย็นสบาย เมื่อเที่ยวป่ามากๆเข้า ผมก็พบกว่าผมหลงรักแม่น้ำ และสายน้ำเล็กในป่าดง การเดินทางที่ผมชื่นชอบที่สุดก็คือการเดินทางล่องไปตามสายน้ำพร้อมกับเพียงข้าวของที่จำเป็นในเรือแคนูแล้วพักแรมท่ามกลางความงดงามของสายน้ำ ในมุมสงบที่ห่างไกลจากความวุ่นวาย  ในขณะเดียวกัน ผมก็เคยเห็นวิถีของคนเล่น Surf และชื่นชมการใช้ชีวิตที่ใกล้ชิดเป็นส่วนหนึ่งกับธรรมชาติโดยมีอุปกรณ์น้อยนิดเรียบง่ายของพวกเขามาก แต่หากมันเป็นวิถีที่แตกต่างและยากมากสำหรับคนภูเขาอย่างผมจะเข้าไปสัมผัสได้ ครั้งแรกที่ผมเห็น SUP (Stand Up Paddle) ผมรู้สึกดูแคลนมันว่าเป็นของเล่นคนเมือง (City Boy’s Toy) ที่เอาไว้พายเล่นๆ เท่ๆ...

เส้นทาง "รอบขุนน้ำเงา" เป็นเส้นทางเดินป่าระยะทาง 25 กิโลเมตรที่จะพาคุณผ่านป่าต้นน้ำที่สมบูรณ์ของแม่น้ำเงา เส้นทางนี้ไม่ได้มีวิวสวยดอยสูง แต่หากจะพาคุณไปเห็นป่าที่สมบูรณ์อย่างที่เป็นจริงปราศจากการปรุงแต่ง จุดเริ่มต้นของเส้นทางอยู่ที่บ้านห้วยยาวและจบที่บ้านบลาเด เส้นทางเดินอยู่บนสันเขาที่ระดับความสูง 1,100 ถึง 1,700 เมตร อากาศเย็นสบายตลอดปี ตลอดเส้นทางมีน้ำบริโภคแต่ไม่มีน้ำให้อาบ เส้นทางรกและไม่ชัดเจน จำเป็นจะต้องมีคนนำที่ชำนาญทางพาไป ทุกคนจะต้องแบกของเอง ไม่มีลูกหาบ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะเป็นรายได้ให้กับชาวบ้าน ติดต่อสอบถามได้ที่ ไก่ 065-106-8754

Martin Litton ผู้เป็นตำนานของการปกป้อง Grand Canyon จากการสร้างเขื่อน กล่าวไว้ว่า “วิธีดีที่สุดที่จะทำให้คนเข้าใจ และช่วยกันรักษาแม่น้ำสักสายหนึ่งไว้ คือการพาพวกเขาลงไปในแม่น้ำ ได้สัมผัสและหลงรักแม่น้ำนั้นด้วยตัวเอง”  แต่ในหลายปีที่ผ่านมานี้ ผมก็พบว่าความรักเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี แต่เราต้องใช้อะไรมากกว่านั้นอีกมากที่จะรักษาแม่น้ำสักสายหนึ่งหรือป่าสักผืนหนึ่งไว้ได้ เพราะบ่อยครั้งที่ผู้คนพูดถึงสมดุลย์ธรรมชาติ พวกเขามักจะมองข้ามส่วนประกอบสำคัญส่วนหนึ่งของสมการนั้นไป นั่นก็คือมนุษย์  และในโลกปัจจุบัน ถ้าหากจะให้สมดุลย์ของธรรมชาติอยู่ได้อย่างยั่งยืนแล้ว เราย่อมจะต้องสร้างสมดุลย์ในแกนของเศรษฐศาสตร์ด้วย หลายปีมานี้ผมเริ่มเห็นภาพชัดขึ้นเรื่อยๆว่า เมื่อมองผ่านหลังฉากหน้าที่สวยหรู ธรรมชาติป่าดงของเรากำลังถูกทำลายไปเรื่อยๆเพราะการอนุรักษ์ในบ้านเรากำลังเดินไปผิดทาง และถ้าหากจะเราจะรักษาธรรมชาติไว้ให้ได้ เราจะต้องเปลี่ยนการ“อนุรักษ์” จากวิธีกันคนให้ห่างออกจากธรรมชาติ มาเป็นการจัดการธรรมชาติส่วนหนึ่งให้ผู้คนสามารถใช้ประโยชน์ได้โดยที่ไม่หมดไป มันเป็นไปได้ครับ ตามมาซิครับ ผมจะเล่าให้ฟัง ผมและนักตกปลาชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่กลางสายน้ำที่ใสราวกับกระจกของแม่น้ำเงา สายลมเย็นพัดผ่านตัวเราไปพร้อมๆกับที่พัดเอาใบไม้สีเหลืองสีแดงโปรยปรายลงสู่สายน้ำ ผมชี้ให้นักตกปลาทั้งสองดูปลาที่ขึ้นฮุบบางอย่างที่ผิวน้ำทันที่ที่ใบไม้ร่วงถึง “แดดจ้าๆอย่างเวลานี้ปลาจะหลบเข้าไปอยู่ใต้ร่มเงาไม้ครับ...

มักจะมีคำถามอยู่เสมอว่าเราไปเดินป่าเพื่ออะไร และผมก็พยายามจะตอบคำถามนั้นแต่ก็ไม่มีคำตอบที่ชัดเจนนัก และผมก็พบว่าสิ่งที่ออกไปตามหานั้นไม่ใช่วินาทีที่เดินถึงเส้นชัยของเส้นทางเดินป่ายาวไกล ไม่ใช่ความรู้สึกของผู้พิชิตเมื่อได้กวาดสายตาชมวิวบนยอดเขาที่สูงที่สุด แต่หากเป็นช่วงเวลาที่เราสัมผัสได้ถึงความสุขสงบท่ามกลางธรรมชาติพิสุทธิ์ที่ปราศจากการปรุงแต่ง ความผ่อนคลายไกลจากความกังวลเมื่อได้นอนแช่อยู่ในลำธารใส่ที่ห้อมล้อมไปด้วยเสียงน้ำไหลผสมอย่างกลมกล่อมเข้ากับเสียงของป่าดง ผิวกายทีได้รับความอบอุ่นของกองไฟพร้อมๆกับใจที่รับรู้ถึงมิตรภาพของเพื่อนแท้สหายรักที่เด่นชัดขึ้นท่ามกลางธรรมชาติที่ช่วยกระเทาะเปลือกนอกของทุกคนออกไป ผมอยากจะชวนคุณมาช่วยกันสร้างเส้นทางเดินป่าที่อาจจะไม่ต้องยาวไกล อาจจะไม่มีมีวิวสวยสะดุดตา แต่หากว่ารื่นรมย์ตลอดการเดินทางขึ้นมาหลายๆสายให้ผู้คนได้มีโอกาสสัมผัสกับความสุขเช่นนี้ โดยที่ไม่ต้องแก่งแย่งกันไปเดินในเส้นทางยอดนิยมที่มีอยู่ไม่กี่เส้นในประเทศนี้อย่างแออัด เส้นทางเช่นนี้ไม่น้อยอยู่ในป่าของชุมชน เมื่อเป็นเช่นนั้นมันก็ย่อมเป็นโอกาสที่จะสร้างรายได้ให้ผู้คนได้รับประโยชน์โดยตรงจากป่าที่พวกเขาเก็บรักษาไว้และมีเหตุผลชัดเจนที่จะดูแลรักษาธรรมชาตินั้นไว้อย่างยั่งยืน ขอแนะนำเส้นทางแรกในแนวความคิดนี้ "น้ำตกตะโด้กุย"​เส้นทางนี้เต็มไปด้วยความรื่นรมย์ ร่มรื่นไปด้วยไม้ใหญ่ สายน้ำใส อากาศเย็นสบายทั้งปี กลางคืนก็อบอุ่นไปด้วยกองไฟ เงยหน้าขึ้นมองฟ้าก็เต็มไปด้วยดาว ไปแล้วอิ่มสุขมากครับ เส้นทางนี้เดินง่าย ระยะทาง 12-14 กิโลเมตร จัดให้เดินสบายๆในเวลา 3 วัน 2 คืนเพื่อให้มีเวลาชื่นชมธรรมชาติ...

“เฮ้ย รถดับ” ผมร้องอุทานเบาๆ พร้อมๆกับประคองให้รถจี๊ป Cherokee จอดข้างทางที่มืดมิด รถจี๊ป Cherokee คันนี้เป็นรถของพ่อที่ส่งต่อมาถึงผม มันอยู่กับครอบครัวเรามาแล้วถึง 27 ปี เท่าที่ผมจำความได้ พ่อใช้รถเก่าๆมาตลอด จี๊ปคันนี้เป็นรถป้ายแดงคันแรกที่ผมเห็นพ่อซื้อเป็นรางวัลให้กับตัวเองเพื่อเตรียมตัวออกเที่ยวหลังจากส่งลูกๆเรียนจบและมีงานทำเข้าที่เข้าทางกันหมดแล้ว และพ่อก็ขับมัน “เที่ยว” จนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต  และเมื่อมันมาอยู่กับผม มันก็ทำหน้าที่พาผมและครอบครัวออกเดินทางไปทั่ว แน่นอน มันเป็นรถที่ผมผูกพันด้วยมากที่สุดคันหนึ่งในชีวิต พร้อมๆกับรถจี๊ป ผมได้รับมรดกอีกอย่างมากจากพ่อ เราเรียกมันว่า “กระเป๋าเขียว” แม้จะไม่ได้เรียนมาทางช่าง แต่ด้วยความที่พ่อเติบโตมาในเมืองเล็กๆในชนบท ถึงแม้ตอนหนุ่มจะมาอยู่ในเมืองใหญ่แล้วแต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ผู้ชายจะต้องเรียนรู้ที่จะซ่อมสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง พ่อผมจึงซ่อมได้ทุกอย่างตั้งแต่ของใช้ในบ้าน,...

ทุกครั้งที่ผมนั่งดูภาพที่ถ่ายมาจากป่าเช่นภาพนี้ ผมจะรู้สึกเสียดายมากที่ไม่ว่าผมจะพยายามเพียงใด ภาพถ่ายก็ไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกที่ผมได้รับในตอนนั้นออกมาได้ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เมื่อมีคนถามผมว่าทำไมผมถึงชอบเข้าป่า เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้รู้จักกับคำคำหนึ่ง “Friluftsliv” จากภาษานอร์วีเจียน (อ่านว่า ฟรี-ลูฟ-ลิฟ) แปลว่า “ชีวิตท่ามกลางอากาศอิสระ”  Friluftsliv นี้เป็นปรัชญาความคิดที่ฝังรากลึกลงไปในวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของคน Nordic (นอร์เวย์, สวีเดน, เดนมาร์ก) มันไม่ได้หมายถึงการออกไปพิชิตยอดเขาสูง, ไปวิ่งแข่งเพื่อชัยชนะ หรือกิจกรรมอะไร แต่หมายถึงการ “แค่ออกไป”​ ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ  ซึ่งอาจจะเป็นแค่การออกไปกินข้าวในสวนหลังบ้าน, ออกไปแคมป์ในอุทยาน...

ช่วงหลังๆมานี้ผมรู้สึกสับสน ด้วยความที่รู้สึกว่าโลกรอบตัวเปลี่ยนแปลงไปมาก จนเริ่มรู้สึกว่าผมมีความคิดความเชื่อที่อาจจะหลุดยุคพ้นสมัย แตกต่างไปจากคนส่วนใหญ่ รู้สึกแม้กระทั่งว่าผมอาจจะเป็นตัวประหลาดในสังคมยุคใหม่ แทบจะไม่อยากพูดคุยออกความเห็นกับใคร วันนี้ผมบังเอิญได้ฟังเพลง “Call me Old Fashioned” เพลงลูกทุ่งเก่าๆของวง High Valley และ Bradley Walker เอามาร้องอีกครั้ง จึงได้พอเข้าใจว่าผมเป็นอะไร บางคนกล่าวว่า “You are what your eat” “กินอะไรก็เป็นคนเช่นนั้น”...

ผมได้มาเยี่ยมเยียน Ansel Adams gallery ใน Yosemite Valley อีกครั้งผมได้มาที่นี่ครั้งแรกและรู้จักชื่อของ Ansel Adams ด้วยคำแนะนำของเพื่อน Patrick Chuenrudeemol เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ในครั้งแรกนั้นผมเพียงรู้สึกทึ่งกับภาพถ่ายธรรมชาติที่สวยงามแบบที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ในช่วงเวลานับสิบปีหลังจากนั้นมาผมจึงได้สนใจหาหนังสือของ Ansel Adams มาอ่าน หลงไหลคลั่งไคล้ไปกับอุปกรณ์และเทคนิคที่เขาใช้ ไม่ว่าจะเป็นกล้องฟิล์มขนาดใหญ่ เทคนิคการถ่ายภาพและล้างอัดภาพขาวดำที่เขาเขียนไว้ในตำรา...

การสั่งปิดสั่งห้ามคือการจัดการที่(มัก)ง่ายที่สุด ผมเคยได้มีโอกาสพูดคุยกับผู้คนที่รักธรรมชาติและเป็นคนสำคัญที่ขับเคลื่อนการอนุรักษ์ในประเทศเรา ทุกท่านพูดเหมือนกันหมดว่าสิ่งที่ทำให้เขารักและทำงานต่อสู้เพื่อให้ธรรมชาติดำรงอยู่นั้นมาจากการที่พวกเขามีโอกาสได้สัมผัสธรรมชาติจากการไปแค้มป์, ไปเดินป่า, ไปดูนก, ไปดำน้ำ ในอุทยานแห่งชาติ มันทำให้ผมเชื่อมั่นเสมอมาว่าการสร้างโอกาสให้กับคนทั่วไปได้สัมผัสธรรมชาติอย่างที่เป็นจริงคือรากฐานที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้การอนุรักษ์ธรรมชาติของเราเดินหน้าต่อไปได้ และมันก็คือวัตถุประสงค์หลัก 1 ใน 3 ข้อที่อุทยานแห่งชาติถูกจัดตั้งขึ้นมา หลายปีที่ผ่านมานี้จำนวนคนที่ออกไปแค้มปิ้ง, เดินป่า ออกไปเที่ยวธรรมชาติเพิ่มขึ้นอย่างมาก มองในมุมหนึ่ง นั่นคือโอกาสที่ดีที่จะสร้างแนวร่วมของผู้คนที่รักธรรมชาติรุ่นใหม่ๆขึ้นมา แต่ดูเหมือนว่ากรมอุทยานจะไม่ได้มองอย่างนั้น และไม่ได้พยายามที่จะปรับตัวที่จะใช้โอกาสนั้นให้เป็นประโยชน์ แน่นอนว่านักท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้น ย่อมหมายถึงปัญหาเพิ่มมากขึ้นที่ต้องจัดการ ซึ่งสามารถทำได้หลายรูปแบบ หลายคนบอกว่าปัญหาต่างๆในบ้านเราหลักๆมาจากการขาดจิตสำนึกของผู้คนในส่วนรวม ซึ่งผมก็ว่าจริง เพราะในประเทศนี้เราไม่เคยคิดที่จะปลูกฝังสร้างจิตสำนึกกัน มีแต่จะออกกฎมาห้ามมากขึ้นเรื่อยๆ ผลที่เกิดขึ้นก็คือเรากลายเป็นประเทศที่มีกฎระเบียบหยุมหยิมมากที่สุดประเทศหนึ่ง โดยที่กฎส่วนใหญ่บังคับใช้ไม่ได้ และปัญหาก็ยังเกิดจากการขาดจิตสำนึกมากกว่าเดิม ไม่ได้พัฒนาไปในทางที่ควรจะเป็นเลย เราจะคาดหวังให้ทุกคนเข้าใจและจิตสำนึกเกิดขึ้นงอกงามขึ้นมาเองคงจะเป็นไปไม่ได้ จากข่าวที่กรมอุทยานพยายามสร้างกระแสว่าควรต้องปิดอุทยานปีละ...

ด้วยชื่อที่สะดุดใจตั้งแต่แรกเห็นทำให้ผมต้องรีบซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่าน พอได้อ่านจึงรู้ว่าหนังสือเล่มนี้รวบรวมงานเขียนของ Aldo Leopold ที่ล้ำลึกกว่าชื่อเสียอีก ถ้าใครยังไม่เคยรู้จัก Aldo Leopold ไม่ต้องแปลกใจครับ Leopold เป็นที่นับถืออย่างมากในอเมริกาแต่มีคนรู้จักน้อยมากในเมืองไทยAldo Leopold นั้นเป็นคนที่เราจะอธิบายได้ยากมากว่าเขาคือ “อะไร” เพราะเขาเป็นทั้ง นักวิชาการด้านธรรมชาติ, พนักงานป่าไม้, นักอนุรักษ์, นักเขียน, นักตกปลา, นักล่าสัตว์, อาจารย์มหาวิทยาลัย, นักปรัชญา ถ้าอยากรู้จักเขาให้มากขึ้นลองอ่านบทความที่ผมเขียนไว้จากลิ้งค์ที่ท้ายเรื่องนี้นะครับ ในบรรดาบทความสั้นๆที่ถูกเอามารวมไว้ในเล่มนี้มีเรื่อง ”The...

ครอบครัวทางพ่อผมเป็นคนเหนือ เป็นคนเมืองน่าน และที่บ้านเราก็ชอบกินอาหารเหนือกันมาตั้งแต่ผมเด็กๆ อาหารเหนืออย่างหนึ่งที่ผมชอบมากก็คือแกงฮังเล และผมก็ตระเวณไปชิมแกงฮังเลในจังหวัดต่างๆทั่วภาคเหนือ แต่ละจังหวัดก็มีสูตรของเขาแตกต่างกันไป ไม่ว่าจะเป็นเชียงใหม่, ลำปาง, แม่ฮ่องสอน,​ แพร่ แต่ไม่มีที่ไหนที่เหมือนแกงฮังเลที่คุณย่าทำให้กินตอนเด็กๆ ไม่ได้บอกว่าอะไรอร่อยกว่ากันนะครับ แค่แตกต่าง ในช่วงโควิดที่ต้องอยู่กับบ้าน ผมพยายามค้นหาสูตรแกงฮังเล เพราะคุณย่าเสียไปแล้วกว่า 30 ปี พ่อผมที่เคยทำก็เสียไปสิบกว่าปีแล้ว โชคดีที่เจอตำราที่พ่อจดไว้ และยังมีคนที่ย่าเคยสอนไว้ทำเป็นอยู่ ผมทำกับข้าวอะไรไม่เป็นเลย แต่ตลอด 1 ปี ที่ผ่านมานี้ผมทดลองทำแกงฮังเลจนสามารถบอกกับตัวเองได้ว่านี่แหละแกงฮังเลที่ใกล้เคียงกับที่ย่าทำมากที่สุดแล้ว เครื่องปรุงสำคัญของแกงฮังเลคือผงฮังเล และน้ำพริก...

แม้ว่ามือทั้งสองข้างของผมจะเกาะรากไม้ไว้แน่น แต่เมื่อมองลงไปเห็นข้างล่างเป็นหน้าผาตัดดิ่งลงไปกว่ายี่สิบเมตรจึงจะถึงพื้นล่าง ผมก็ถึงกับเย็นวาบไปทั้งตัว “ลงไม่ได้แล้ว”​ ผมตะโกนลั่นป่า จะซอผู้ที่ลงไปถึงข้างล่างแล้วปีนไต่หน้าผาหินนั้นกลับขึ้นมาอีกครั้งด้วยความรวดเร็วราวกับจิ้งจกไต่ข้างฝา เขาเอาเชือกเส้นหนึ่งผูกกับรากไม้แล้วยื่นส่งให้ผม  “เกาะเชือกนี้ลงไปได้”  มันน่าจะเป็นกำลังใจมากกว่าเชือกเปลเส้นเล็กๆเส้นนั้นที่ทำให้ผมรอดชีวิตมาได้จากหน้าผานั้น 3 วันหลังจากนั้นเราหลงทางไปด้วยกันเพื่อค้นหาน้ำตกที่มีคนลือกันว่าอยู่ในหุบเขา เราอดข้าวไปด้วยกัน กลางคืนก็ผูกเปลไขว้กันไปมาบนต้นไม้ต้นเล็กๆต้นเดียวท่ามกลางอากาศที่หนาวจนสั่น และเราก็กลายเป็น “เพื่อน” กันจากนั้นมา ทุกครั้งหลังจากนั้น ถ้าหากรู้ข่าวว่าผมจะมาที่แม่เงา จะซอจะลงมาจากบ้านบนเขาเพื่อมารอผมและไปเที่ยวด้วยกัน เมื่ออยู่ในป่า จะซอจะคอยดูแลคนเมืองที่อ่อนหัดอย่างผมตลอด แม้กระทั่งคอยหุงข้าว หาปลาให้กิน  จะซอพูดน้อย และเมื่อพูดไทยสำเนียงกระเหรี่ยงผมก็ฟังแกเข้าใจได้แค่ 50%  แต่ถึงกระนั้น จะซอก็เป็นคนหนึ่งที่ผมเรียกเต็มปากเต็มหัวใจว่า “เพื่อน” กว่ายี่สิบปีที่เที่ยวป่ามาด้วยกัน ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากจะซอที่เป็นลูกป่าแท้ๆ แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ผมได้เรียนรู้จากการที่ได้รู้จักจะซอมักจะเกิดขึ้นเมื่อเรากลับออกมาจากป่ากัน  จะซอเสมือนเป็นตัวแทนของคนจำนวนหนึ่งของประเทศนี้ที่มีชีวิตอยู่กับป่า ชีวิตที่คนเมืองอย่างเรามองข้าม, ไม่เห็นความสำคัญและไม่เคยเข้าใจ  พวกเขาใช้ชีวิตสมถะอยู่กับธรรมชาติมาตลอด และย้อนไปจนถึงรุ่นพ่อรุ่นปู่ แต่ชีวิตเช่นนี้ยากลำบากขึ้นมากในยุคที่สิ่งแวดล้อมภายนอกเปลี่ยนไปอย่างเร็ว...

ผมลอยละลิ่วไปกลางอากาศเหนือหุบเขากว้างใหญ่สูงจากพื้นดินนับร้อยเมตร เห็นยอดไม้อยู่ลิบๆ ในเบื้องล่าง เสียงรอกที่ดังแผดอยู่ข้างหูเป็นสิ่งเดียวที่เตือนว่าผมไม่ได้กำลังฝันอยู่ เมื่อกวาดตามองไปรอบตัว ใจก็พลางคิดขึ้นมาว่า “คนที่กลัวความสูงอย่างข้าพเจ้ามาทำอะไรที่นี่หว่า” 1.  เส้นทางถนนดินเส้นนั้นจบลงที่หมู่บ้านเล็กๆ ที่ชายป่า ผมกระโดดลงจากรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อคันนั้นตั้งแต่ก่อนที่ฝุ่นรอบตัวจะสงบลง ผมเป็นคนไทยคนเดียวในผู้มาเยือนกลุ่มนี้ สมาชิกของเรามีทั้งชาวเนเธอร์แลนด์ อังกฤษ และอเมริกัน รวมผมด้วยเป็น 6 คน อีกไม่กี่นาทีต่อมาเราก็แบกเป้ขึ้นหลังและเริ่มเดินทางกันต่อบนทางเดินเล็กๆ ที่ข้ามลำน้ำออกไปจากหมู่บ้าน ทุกคนล้วนต้องรับผิดชอบในการแบกสัมภาระของตัวเอง ในขณะที่ม้าต่าง 2 ตัวบรรทุกเสบียงอาหารเข้าไปพร้อมๆ กับเรา ผู้นำทาง 2 คนของเราเป็นชาวลาว ชื่อบุนลืนและคำพี เป็นชาวบ้านเผ่าละมีด ทั้งสองคอยแนะนำสิ่งต่างๆ...

ผมกุมมือของหญิงสาวไว้ราวกับว่าจะไม่มีวันปล่อย เราสบตากัน ผมจูบเธอเบาๆ เธอร้องไห้ ดึงมือออกจากมือผม เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป ผมนั่งเงียบอยู่คนเดียวในความมืดอีกเนิ่นนาน เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ผมออกเดินทางไกลเป็นครั้งแรกของชีวิต เป็นการเดินทางเพียงลำพังไปสู่อีกซีกโลกหนึ่ง ไปอยู่ในสังคมที่ผมไม่เคยรู้จัก พูดภาษาที่ผมฟังไม่ออกพูดไม่ได้ และต้องจากลาหญิงสาวที่ผมรักไปนานจนไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตระหว่างเราสองคน ในขณะที่ผมตื่นเต้นกับวัฒนธรรมใหม่ๆรอบตัว,​ดิ้นรนกับภาษาที่พูดไม่ได้สักคำเมื่อแรกไปถึง, ปรับตัวให้เข้ากับมิตรสหายใหม่ๆที่ได้พบเจอ และพยายามเอาตัวรอดกับการเรียน แต่ทันทีที่ผมมีเวลาได้หยุดพักสงบกับตัวเอง ผมก็จะสัมผัสและเข้าใจถึงความรู้สึกที่เคยแต่จะอ่านในนวนิยาย นั่นคืออาการ “คิดถึงจนสุดหัวใจ" ในยุคก่อนที่จะมี Internet หรือ Email และค่าโทรศัพท์ทางไกลก็แสนแพงเกินกว่าที่ผมจะสามารถจ่ายได้ สิ่งเดียวที่จะช่วยต่อความหวังและบรรเทาความคิดถึงของผมลงได้ก็คือ “จดหมาย”  เราเขียนจดหมายถึงกัน เล่าเรื่องราวที่ดำเนินไปของคนสองคนที่อยู่คนละซีกโลกเหมือนเส้นคู่ขนาน ผมเฝ้ารอเปิดตู้จดหมายทุกวันด้วยความหวัง แต่ด้วยการเดินทางของจดหมายที่ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า...

ปัญหาที่หนักหนาที่สุด คือเราไม่เข้าใจปัญหา แล้วก็มักจะลากกันไปผิดประเด็น และไม่รู้จักจัดลำดับความสำคัญ ปรกติผมไม่ค่อยได้ติดตามเรื่องราวในโซเชี่ยล ก็ไม่เลยไม่เข้าใจอยู่หลายวันว่าทำไมคนถึงพูดกันว่า ไข่เจียวเขาเรียกไข่ทอด และถกเถียงกันเรื่องราคาโซล่าเซล และปรกติผมจะไม่ออกความเห็นในเรื่องที่เป็นประเด็นในโซเชี่ยล เพราะมักจะมี “คนรู้” เยอะอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องที่ผมคิดว่าพอจะรู้กับเขาอยู่บ้าง เลยขอออกความเห็นสักหน่อยครับ ไม่ใช่เรื่องไข่ทอดหรือโซล่าเซลนะครับ แต่เป็นเรื่องวิถีชีวิตของคนในชนบทผมโชคดีที่ได้มีโอกาสได้คลุกคลีกับเพื่อนๆที่อยู่กับป่าอยู่บนดอยมาบ้าง และล่าสุดที่น่าสนใจมากก็คือ ผมมีโอกาสได้ไปนั่งฟังงานวิจัยของคณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาฯ เกี่ยวกับชุมชนในจังหวัดน่าน น่าสนใจมากครับ เพราะอาจารย์หลายท่านใช้เวลากว่า 2 ปีทำงานอยู่กับชาวบ้านจนเข้าใจรากของปัญหา และพยายามช่วยกันหาทางแก้ปัญหานั้นบ้านน้ำปี้และบ้านวนาไพรอยู่ในเขตอุทยานฯศรีน่าน ที่อยู่ในเขตอุทยานฯก็เพราะอยู่มาก่อนนานแล้วอุทยานฯมาประกาศล้อม ทีมงานวิจัย พบว่าชาวบ้านทั้ง 2 หมู่บ้านนี้ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ส่งขาย...

Hoyt Xakt เป็นคันธนูรุ่นใหม่ที่ออกมาในปี 2021 เป็นคันธนูในระดับกลางๆ ที่ราคาไม่แพง เหมาะสำหรับการเริ่มต้นยิงธนู มีอุปกรณ์หลายชิ้นที่จะต้องนำมาประกอบกัน เพื่อให้สามารถใช้ยิงได้อย่างสะดวก หากเป็น Package ชุดพร้อมยิง อุปกรณ์ในชุดจะประกอบด้วย 1. ด้ามธนู (Riser) Hoyt Xakt ด้ามธนูหรือ Riser คือส่วนกลางของคันธนู โดย Hoyt Xakt เป็นด้ามอลูมิเนียม ขนาด...

ทุกวันนี้คำว่า “ยั่งยืน” ถูกใช้กันบ่อยมากจนฟุ่มเฟือย แต่เรื่องราวในบทความนี้น่าจะเป็นความยั่งยืนที่สุดที่ผมเคยพบมาด้วยตัวเอง ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมานี้ ผมได้ผ่านไปเห็นการก่อสร้างของโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้คูเมืองเชียงใหม่ ดูแล้วน่าจะสวยมากเมื่อเสร็จ ในเดือนกรกฎาคม ปี 2563 ผมกับลูกชายขึ้นไปธุระที่เชียงใหม่ ก็เลยทดลองเข้าไปพักที่โรงแรมแห่งนี้ที่เพิ่งสร้างเสร็จมาไม่กี่เดือน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เพิ่งเริ่มให้เดินทางกันได้หลัง COVID19 ระบาด จึงมีคนเข้าพักน้อยมาก ธรรมดาผมไม่ชอบ ไม่ตื่นเต้นกับโรงแรมไม่ว่าจะหรูแค่ไหน ไม่ชอบนอนโรงแรมเสียด้วยซ้ำ แต่โรงแรมนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่าง และประทับใจอย่างบอกไม่ถูก โรงแรมนี้ชื่อ Smile Lanna เดือนพฤศจิกายนของปีเดียวกัน ผมขึ้นมาเชียงใหม่อีกครั้ง...

Hoyt Arcos เป็นคันธนูรุ่นใหม่ที่ออกมาในปี 2021 ด้วยรูปทรงและสีสันที่สวยงามน่าใช้ รวมไปถึงคุณภาพดี สามารถใช้ยิงได้ในระยะยาว ในการเริ่มต้นยิงธนู มีอุปกรณ์หลายชิ้นที่จะต้องนำมาประกอบกัน เพื่อให้สามารถใช้ยิงได้อย่างสะดวก หากเป็น Package ชุดพร้อมยิง อุปกรณ์ในชุดจะประกอบด้วย