“มาอยู่ท้ายเหมือง 4 วัน! จะทำอะไรกันล่ะ มันไม่มีอะไรเลยนะ”
พี่ผู้หญิงเจ้าของร้านกาแฟร้องลั่นเมื่อผมบอกว่าเราจะมาเที่ยวที่ท้ายเหมืองนี่ 4 วัน 3 คืน
แต่ผมพบว่าด้วยสายตาคนนอก คนที่หลบลี้หนีภัยมาจากความยุ่งเหยิงของเมืองใหญ่ ท้ายเหมืองเป็นเมืองที่มีสเน่ห์จนผมหลงใหลเลยทีเดืยว
ถ้าคุณคาดหวังจะไปนั่งร้านกาแฟ Chicๆ ที่มีเกลื่อนเมืองกรุง อย่าไปท้ายเหมือง ที่นี่ไม่มีครับ
หากวางยาสลบแล้วเอาผมไปปล่อยที่ตลาดท้ายเหมือง ผมอาจจะตื่นมาแล้วเข้าใจว่าถูกมนุษย์ต่างดาวลักพาตัวย้อนกาลเวลาไปกว่า 30 ปี จะมาตื่นจากความฝันนั้นก็ตรงที่เหลือบไปเห็นร้านสะดวกซื้อที่ผมไม่สะดวกใจที่จะเข้าตั้งสีสะแหร่นแปร็นอยู่อย่างแปลกแยกจากสิ่งรอบข้าง
ท้ายเหมืองเป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดพังงาที่ห่างจากภูเก็ตแค่ข้ามสะพานสารสินไปทางเหนือแค่ 38 กิโลเมตร แต่เหมือนอยู่คนละโลกกับภูเก็ต จากอดีตที่เคยรุ่งเรืองในยุคเหมืองแร่ดีบุกเฟื่องฟูจนเกือบจะยกระดับเป็นจังหวัด ท้ายเหมืองทุกวันนี้เป็นอำเภอที่สงบเงียบและงดงาม
ที่นี่ทุกอย่างดูจะดำเนินไปอย่างเชื่องช้า...
