“ภาพมหัศจรรย์ ในวันที่ฝนเป็นใจ”

“วันนั้นเราออกเดินทางกันช่วงสายๆ เพื่อจะได้ถึงที่หมายไม่เย็นมากนัก ทุกคนต่างตื่นเต้นแม้ว่าเราจะคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้มานานแล้วก็ตาม”

เช้าตรู่ของวันเดินทาง เรายืนมองของที่เตรียมไป Camping กองเท่าภูเขาที่กำลังถูกจับยัดเข้ารถทั้ง 3 คันเป็นที่เรียบร้อย เราเริ่มออกเดินทางแบบสบายอกสบายใจบรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความสนุกสนานและเสียงหัวเราะ และเหมือนเช่นทุกครั้ง เรายังคงแวะซื้อของรายทางอยู่เป็นประจำ ซื้อแล้วซื้ออีก ซื้อจนมั่นใจว่าเราจะมีของกินสำหรับคืนนี้อย่างอิ่มหนำ

จุดหมายปลายทางที่เราจะไปครั้งนี้อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนัก สถานที่ที่ใครหลายๆ คนเลือกสำหรับใช้ในวันหยุดพักผ่อน ที่นั่นคือ อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ในขณะที่สวนผึ้งกำลังกลายเป็นฟาร์มแกะและสัตว์แปลกๆ มากมาย ยังมีสถานที่สวยงามและเงียบสงบหลบซ่อนตัวอยู่บนภูเขา “ห้วยคอกหมู” หรือชื่อที่เราเรียกกันเองว่า ดอยผ้าห่มเปียก คือที่ที่เราจะไปปักหลักแคมป์ปิ้งกันคืนนี้

เราขับรถมาเรื่อยๆ จนเกือบถึงที่หมายของเรา แต่แล้วเราก็เจอปัญหาใหญ่นั่นคือฝนเริ่มตก และตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งต้องจอดรถเพราะมองไม่เห็นทาง ทุกคนในรถยังคงหัวเราะและไม่มีความกังวลให้เห็นบนใบหน้า และมองสายฝนราวกับว่าคุ้นเคยกันมานานแสนนาน

เราขับรถขึ้นมาถึงที่ห้วยคอกหมู ซึ่งเป็นจุดหมายที่จะแค้มป์ของเราคืนนี้ ฟ้าเปิดทางให้เราได้กาง Flysheet จนเสร็จ และเมื่อเราขนของลงมาจากรถเสร็จและกางเก้าอี้นั่งเสร็จเรียบร้อย สายฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก เราขยับของหนีน้ำกันจ้าละหวั่น สลับกับการขยับ Flysheet ไปมาเพื่อให้น้ำฝนได้ไหลไปในทิศทางที่เราต้องการ เราวิ่งวุ่นสลับไปมาอยู่สักพัก เราก็คิดได้ว่า “ช่างมันเถอะ” เราหยุดฝนไม่ได้ แต่เราหยุดตัวเองให้ว้าวุ่นได้

คิดได้แบบนั้น เราก็หย่อนก้นที่เก้าอี้ตัวโปรด รินบรั่นดีใส่แก้ว และจิบอย่างช้าๆ เครื่องดื่มอุ่นๆ กับอากาศเย็นสบาย ทำให้พายุฝนรอบตัวเราไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก เราทุกคนเริ่มสนุกกับสายฝนและขยับเข้าไปสานสัมพันธ์มากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเราต่างกอดคอกับสายฝนเย็นฉ่ำและเต้นระบำอย่างสนุกสนาน ต่ายนั่งมองเพื่อนๆ รอบตัวแล้วรู้สึกได้เลยว่า เรื่องที่เราคิดว่าทุกข์จิงๆ เรามองให้เป็น “ความสุข” ได้ไม่ยาก แค่เปิดใจ ยอมรับกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้วและเรากำหนดไม่ได้อย่างเช่นครั้งนี้

หลังจากที่เราวิ่งเล่นสนุกสนานกับสายฝนมาอยู่พักใหญ่ ฟ้าคงเห็นว่าเราสนิทสนมกันเพียงพอแล้ว จึงไล่สายฝนกลับไปแบบไม่เหลือสักเม็ด เราต่างหัวเราะกับเรื่องบ้าบอที่เราทำกันเมื่อสักครู่อย่างสนุกสนาน ใครคนนึงก็เหลือบไปเห็นรุ้งกินน้ำด้านหลังแคมป์เราที่ค่อยๆ โค้งตัวช้าๆ ลงอีกฝั่งอย่างสวยงาม

แต่หลังจากนั้นเราเริ่มมองเห็นแสงสีทองที่เริ่มสาดคลุมพื้นที่แคมป์เราอย่างรวดเร็ว อีกฝากฝั่งของสายรุ้ง เราเห็นท้องฟ้าสีฟ้าใส กับภูเขาเขียวชะอุ่มไกลสุดลูกหูลูกตา พร้อมกับแสงสีทองจากพระอาทิตย์ที่สาดแสงทะลุหมอกที่วิ่งรอบตัวเราให้กลายเป็นสีทองทั้งหมด! เราหันกลับไปที่สายรุ้งอีกครั้ง เราเจอสายรุ้งอีกเส้นที่ขึ้นซ้อนกับเส้นเก่าและโค้งเป็นครึ่งวงกลมซ้อนกันสองเส้นอย่างชัดเจน!!

ชั่วขณะหนึ่ง เรานึกว่าเราอยู่ในความฝัน อยู่ในสถานที่ที่สวยงามเกินกว่าที่เราเคยคิดไว้ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเราขณะนี้มันสวยงามเกินบรรยาย และเป็นภาพที่สวยที่สุดเท่าที่เราไปแคมป์มา

หลังจากที่เต็มอิ่มกับความงามของภาพรอบตัว เราต่างแยกย้ายกันจัดอุปกรณ์เพื่อทำอาหาร ซึ่งเป็นเหตุผลหลักที่เรามาแค้มป์ในครั้งนี้ เราจัดแจงแยกหน้าที่กัน ตั้งเตา จุดไฟ เตรียมของ หมักเนื้อ จุดตะเกียง กางโต๊ะ และวางขวดไวน์อย่างเบามือเพื่อดื่มแกล้มกับเนื้อย่างแสนอร่อย

อากาศเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ แต่เรามีไออุ่นจากเตาไฟ และเสียงหัวเราะที่ไม่ขาดหายไปสักนาทีก็ทำให้ความหนาวลดบทบาทลงได้ไม่น้อย เราจิบไวน์แกล้มกับเนื้อที่ถูกย่างโดยเชฟแมงดึกและเชฟเติทมือเทพ ทำให้เนื้อย่างธรรมดาชิ้นนั้นกลายเป็นเนื้อชั้นเลิศ ที่แทบจะละลายหายไปทันทีที่เข้าปาก พร้อมล้อมวงคุยกันสารพัดเรื่องและแน่นอน เกือบทุกเรื่องยังเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

ต่ายถอยหลังออกมามองภาพแค้มป์เล็กๆ ตรงหน้า เป็นภาพคนกลุ่มหนึ่งกำลังหัวเราะกันแบบเอาเป็นเอาตาย โดยมีแสงตะเกียงสีเหลืองนวลคอยให้แสงสว่าง เตาไฟที่ย่างเนื้อแบบไม่ขาดสาย กับควันไฟจากเตาที่กระทบจากแสงตะเกียง และอากาศหลังฝนตกที่เย็นสบายและสดชื่นเป็นที่สุด

จากสิ่งที่เห็นตรงหน้า อาหารปิ้งย่างธรรมดาๆ ก็กลายเป็นอาหารรสเลิศได้ ขึ้นอยู่กับว่าเรากินมันที่ไหนและกินมันกับใคร ในช่วงเวลาใด  ถ้าชีวิตเราเรียกหาคำว่า “ความสุข” ณ เวลานี้พวกเราคงใกล้เคียงกับคำนั้นที่สุด

“ฟ้าเปิดแล้วนะคะ หยิบอุปกรณ์ใส่รถ แล้วไปแค้มป์ปิ้งกันเถอะค่ะ”

Rabbit